Ruim vijftig jaar geleden kreeg ik Franse les op school. Mijn lesboek heette ‘De mooiste taal’ (in het Frans: ‘La plus belle langue’). 

Ik moest hieraan denken tijdens één van mijn gesprekken met Nour, een vluchteling uit Syrië. 

Als taalcoach van Vluchtelingenwerk heb ik hem ooit ontmoet. Nu zijn we goede vrienden. 

Ik:

‘Wat maakte dat jij juist naar Nederland bent gevlucht?’ 

Nour:

‘Ik had de keuze tussen Duitsland, Zweden en Nederland. Op internet bekeek ik YouTube-filmpjes in het Duits, Zweeds en Nederlands. Het Nederlandse filmpje klonk heel prettig. Jouw taal klonk zo vriendelijk door woorden als ‘Doei!’ Daarom vluchtte ik in 2013 naar Nederland! Nu woon ik al vele jaren in Wormer.’

Ik:

‘Een goede keuze! Hier kun je elke dag naar de Nederlandse taal luisteren. En hier kun je het beste Nederlands leren.’

Nour:

‘Nederlands leren is wel erg zwaar voor mij. Ik ben vastbesloten om goed Nederlands te leren. Daarom zoek ik Nederlanders op. Ik wil niet als een huismus de hele dag thuiszitten.’

Nederlands is dan misschien niet de mooiste taal. Maar het is wel de vriendelijkste taal. Wie had dat ooit gedacht? Dat een vluchteling reclame maakt voor onze taal? 

Doei! 

Leo van der Linde